พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ

ข้าพเจ้าของยึดพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง
ข้าพเจ้าบอยึดพระธรรมเป็นที่พึ่ง
ข้าพเจ้าขอยึดพระสงฆ์เป็นที่เป็นที่พึ่ง
เมื่อใดแล เหล่ามนุษย์ผู้ถือตนว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ
ได้เกิดความหวาดกลัว เกิดหัวใจสะดุ้งหวั่นไหว
เมื่อใดแล เหล่ามนุษย์ผู้ถือตนว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ
ได้เกิดความหวาดกลัว หรือว่า เกิดหัวใจสะดุ้งหวั่นไหว
เมื่อนั้นขอให้ท่านเปล่งคำว่า "พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ"
เมื่อนั้น ขอให้ท่าน จงเปล่งคำว่า "พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ"
พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมํ  สรณํ  คจฺฉามิ
สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ
เมื่อใดแลเกิดความมัวเมา อันเป็นเหตุแห่งความไม่สงบวุ่นวาย
พื้นแผ่นดินไหลอาบนองแดงฉานไปด้วยเลือด เปลวไฟแห่งความมุ่งร้ายเบียดเบียน
แผดเผากระจายไป จิตใจของมวลหมู่มนุษย์กลับกลายไปเป็นดั่งเดรัจฉาน
มีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  แต่ภายในแผดเผาเร่าร้อน
เมื่อนั้นขอให้ท่านเปล่งคำว่า "พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ"
เมื่อนั้นขอให้ท่านเปล่งคำว่า "พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ"
พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมํ  สรณํ  คจฺฉามิ
สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ
เมื่อใดแล  ความรักเมตตาแห้งเหือดหายไปจากโลก
ความกรุณาสงสารก็แห้งเหือดหายไป
คนทั้งหลายเชือดเฉือนสายใยแห่งความรัก
ขอบทแห่งมนต์อันประเสริฐ  ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ของชาวภารตะ (อินเดีย)
แม้ของมารดาตนเอง เกิดผืนแผ่นดินเลื่อนลั่น ฟ้าสั่นไหว
เมื่อนั้นขอให้ท่านจงเปล่งคำว่า "พุทธํ  สรณํ  คจฺฉามิ"
ขอให้ท่าน จงหมั่นเปล่งคำว่า "พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ" ไว้บ่อย ๆ เถิด
พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมํ  สรณํ  คจฺฉามิ
สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใดแล